ပုဂံၿမိဳ႕ေတာ္(၂)
ပုဂံၿမိဳ႕ေတာ္(၂)
သကၠရာဇ္(၂၆၆)ခုႏွစ္ ေသလည္ေၾကာင္မင္း လက္ထက္တြင္ကား ယခုပုဂံၿမိဳ႕၏ ေတာင္ဖက္က်
ေသာ ေလာကနႏၵာဟုတြင္သည့္ ေက်ာ္ကစကား(ပုဂံ ၁၉ ရြာတြင္ တစ္ရြာအပါအဝင္ ျဖစ္သည္) ရြာအရပ္သို႔
ေျပာင္းေရႊ႕ကာ သီရိပစၥယာအမည္ျဖင့္ ဒုတိယအႀကိမ္
ၿမိဳ႕ေတာ္သစ္ တည္စိုက္ခဲ့ျပန္ေလသည္။ ထိုၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ မင္း(၅)ပါးသည္ (၁၇၂)ႏွစ္တိုင္ အုပ္စိုးခဲ့ျပန္ေလသည္။
သကၠရာဇ္
(၄၃၈) ခုႏွစ္ သိုက္တိုင္မင္း လက္ထက္တြင္ ထုိေနရာမွတစ္ဖန္ ရြာစိုက္(ပုဂံ ၁၉ ရြာတြင္
တစ္ရြာအပါအဝင္ျဖစ္သည္။) ရြာအရပ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ကာ တမၸဝတီအမည္ျဖင့္ တတိယအႀကိမ္ ၿမိဳ႕ေတာ္သစ္ တည္စိုက္ခဲ့ျပန္ေလသည္။ ထိုၿမိဳ႕ေတာ္တြင္
မင္း(၂၂)ပါးသည္ (၃၄၂)ႏွစ္တိုင္ အုပ္စိုးခဲ့ျပန္ေလ
သည္။
သကၠရာဇ္ (၇၈၁)ခုႏွစ္၊ ပုပၸါးေစာရဟန္းမင္း
ၿဖိဳၾကြင္း သကၠရာဇ္ (၂၂၁)ခုႏွစ္ ပ်ဥ္ျပားမင္း
လက္ထက္တြင္ ထိုေနရာမွ နဂါးဆိုင္(ပုဂံ ၁၉ ရြာအဝင္ နဂါးဆိတ္ ျဖစ္သည္။) ရြာေနရာသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ကာ
ပုဏၰဂါမ အမည္ျဖင့္ စတုတၳပုဂံၿမိဳ႕ေတာ္ကို
တည္ခဲ့ရာမွ ယခုအခါ ပုဂံဟု တြင္ေနခဲ့ေလသည္။ ပုဏ္ဂါမ၊
ပုဏ္ဂါမ္၊ ပုဂံ ဟူ၍လည္း ေျပာင္းလဲမည္ဟု ႀကံဆရေပသည္။ ပုဂံ၊ ေပါကံ၊ ေပါက္ကံ၊ ေပါကၠံ ဟူ၍လည္း ႏႈတ္တြင္ ေခၚေဝၚခဲ့ၾကျပန္ေလသည္။
အခ်ိဳ႕ကလည္း ျပဴဂါမမွ ျပဴဂါမ္၊ ျပဴဂံ၊ ပုဂံ
ဟူ၍တြင္ေၾကာင္းႏွင့္ ေတြးဆၾကေလသည္။ ထိုၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ မင္းေပါင္း (၂၂)ပါးတို႔သည္ (၅၀၉)ႏွစ္တိုင္တိုင္ အုပ္စိုးခဲ့ျပန္ေလ သည္။
ဤသို႔အားျဖင့္ ပုဂံေနျပည္ေတာ္တြင္ မင္းေပါင္း(၅၅)ပါးတို႔ ႏွစ္ေပါင္း(၁၂၆၁)ခုႏွစ္တိုင္
အုပ္စိုးခဲ့ေလ သည္။
နရသီဟပေတ့မင္း
(၆၁၇-၆၄၈) လက္ထက္တြင္ တာတာေခၚ တရုတ္တရက္တို႔ ဝင္ေရာက္ ဖ်က္ဆီးေလသျဖင့္ ပုဂံၿမိဳ႕
ပ်က္ဆီးရေလသည္။ သားေတာ္ ေက်ာ္စြာမင္းလက္ထက္တြင္ ေက်ာ္စြာမင္းကို ညီေနာင္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ
အသခၤယာ၊ ရာဇသၾကၤံႏွင့္ သီဟသူတို႔က နန္းခ်ၿပီး ပင္းယတြင္ ထီးနန္းၿပိဳင္ ျပဳခဲ့ၾကျပန္ရာ
ပုဂံ၏ေခတ္သည္ ေမွးမွိန္စျပဳခဲ့ေလသည္။ ေက်ာ္စြာမင္း၏ သားေတာ္ ေစာနစ္မင္းႏွင့္
ေျမးေတာ္ ေစာမြန္နစ္မင္းတို႔သည္ ပုဂံၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ ဆက္လက္၍စိုးစံခဲ့ၾကေသာ္လည္း
ပုဂံၿမိဳ႕ေတာ္သည္ စည္ပင္မႈဆုတ္ယုတ္၍လာခဲ့ၿပီး မင္းဆက္လည္းျပတ္ကာ ေနျပည္ေတာ္အျဖစ္မွ
ေရြ႕လ်ားခဲ့ရေလသည္။
ပုဂံေခတ္ ပုဂံေနျပည္ေတာ္ ပိုင္နက္ကို (၅၅၈)ခုႏွစ္ထိုး
ဓမၼရာဇိကဘုရားေက်ာက္စာတြင္ ေအာက္ပါအတိုင္း ေဖာ္ျပထားသည္ကို ေတြ႕ရွိရေလသည္။
အရိမဒၵနပူရမည္ေသာျပည္ကိုလည္း
အစိုးရထေသာ…ျခင္ အရာကား၊ အေရွ႕သို႔လားေသာ္ ႏိုင္ငံကား သံလြင္ျမစ္အေရွ႕ဘက္အတိုင္း၊ ေတာင္ကား…ယ္…တ္၊
သင္…တ္…ရြာ၊ သလင္းေၾကး၊ မစၦကရိ…အတိုင္း။ အေနာက္ကား မစၦကရိ(မစၦဂီရိ)…ေတာင္…ေကာင္ပတိကၠရာ။…။
ေျမာက္ကား တေကာင္း၊ ငေဆာင္ခ်မ္း၊ ဥေဆာတ္တ…ျပင္ႏွင္…
စသည္ျဖင့္
ေဖာ္ျပထားေလသည္။
ေက်ာက္စာတြင္ စာသားပ်က္၍ အခ်ိဳ႕စာသားမွာ
မထင္ရွားေတာ့ေပ။ ရရွိသမွ်ကို ေတြးဆဆင္ျခင္ေသာ္၊ အေရွ႕ဘက္တြင္ သံလြင္ျမစ္ကို အျခားျပဳ၍
အေနာက္ဘက္တြင္ကား မစၦဂီရိ၊ ရခိုင္၊ ပဋိကၡရား(စစ္တေကာင္း)နယ္ အစပ္အထိ ျဖစ္ေပသည္။ ေတာင္ဖက္နယ္နိမိတ္ကို
မသိရေသာ္လည္း အေနာ္ရထာမင္းလက္ထက္တြင္ သထံုျပည္ကိုေအာင္ႏိုင္၍ က်န္စစ္သားမင္းႀကီးလက္ထက္တြင္
မြန္တို႔ကို သိမ္းသြင္းစည္းရံုးႏိုင္ခဲ့သည္ျဖစ္ရာ ပုဂံေခတ္တြင္ သထံုေဒသအထိ ျမန္မာတို႔ပိုင္နက္
ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ပုဂံပ်က္ခါနီး နရသီဟပေတ့ တရုတ္ေျပးမင္းလက္ထက္ ဒလ၊ ပုသိမ္ စသည့္ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚ
ေဒသတို႔မွာ ပုဂံမင္းမ်ားလက္ေအာက္တြင္ ရွိေနခဲ့ေၾကာင္း ရာဇဝင္အျဖစ္အပ်က္မ်ားက ေထာက္ခံေနေပသည္။
ေျမာက္ဘက္တြင္ကား တေကာင္း၊ ငေဆာင္းခ်မ္း စသည္အထိ က်ယ္ျပန္႔ေၾကာင္း သိရေပသည္။ ထိုနယ္ပယ္
နယ္နိမိတ္မွာ နရပတိစည္သူလက္ထက္တြင္ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားသာ ျဖစ္ေလသည္။
ပုဂံပိုင္နက္သည္ ထိုမွ်က်ယ္ဝန္းေသာ္လည္း၊
အေနာ္ရထာမင္းႀကီးလက္ထက္တြင္ ပုဂံ ေနျပည္ေတာ္ကုိ အခိုင္အမာျပဳ၍ ေနျပည္ေတာ္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာတြင္
ကင္းတို၊ ကင္းရွည္မ်ားထားကာ လံုၿခံဳေရးကို ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေလသည္။ အေနာ္ရထာမင္းႀကီးလက္ထက္တြင္
ရွမ္းေစာ္ဘြားတို႔က သစၥာခံ ခဲ့ၾကေသာ္လည္း မေမွ်ာ္လင့္ေသာအႏၱရာယ္ေရာက္လာႏိုင္သည္ကို
ေတြးေထာက္၍ ေနျပည္ေတာ္အျပင္ နယ္နိမိတ္နယ္ျခားမ်ားတြင္ ကင္းၿမိဳ႕မ်ား၊ ကင္းစခန္းမ်ား
တည္ထားေလသည္။ ထိုကင္းစခန္းၿမိဳ႕မ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အစြန္ဆံုး အျပင္နယ္ျခားစခန္းမ်ား
မဟုတ္ဘဲ ေနျပည္ေတာ္ကို လွမ္းမီ ကမ္းမီႀကိဳတင္ဆီးဆို႔ ကာကြယ္ႏိုင္မည့္ အခ်က္အခ်ာ ကင္းစခန္းမ်ိဳးသာ
ျဖစ္ေလသည္။ ထုိကင္းစခန္းမ်ားကို ေထာက္ဆ၍ ပုဂံျပည္(ဝါ)၊ ပုဂံေခတ္ ျမန္မာပိုင္နက္ မွန္းဆသတ္မွတ္ရန္
မသင့္ေပ။
(မွတ္ခ်က္။ ။ လွသမိန္၏ ပုဂံေခတ္ျမင္ကြင္းက်ယ္ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)
ေလးစားစြာျဖင့္
ထူးေအာင္ဝင့္
https://htooaungwint.weebly.com
Comments
Post a Comment