မွေးစားအမေ ဒေါ်သိန်းကြည်

ေမြးစားအေမ ေဒၚသိန္းၾကည္

          ကၽြန္ေတာ္က ေမြးစားအေမလို႔သာ ေျပာလိုက္ရ၊ ကင္ပြန္းတပ္လိုက္ရသည္။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အသက္(၂၀)ဝန္းက်င္အထိ ကၽြန္ေတာ္၏အေမအရင္းအျဖစ္ သိထားရသူသာ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္ထိ အေမေဒၚသိန္းၾကည္သည္ အေမအရင္းအျဖစ္ပင္ ခံယူထားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ မွတ္ပံုတင္၊ စစ္သားမွတ္တမ္း အားလံုးတြင္ အေဖသည္ ဦးစန္းျမင့္၊ အေမသည္ ေဒၚသိန္းၾကည္ဟုပင္ ပါရွိပါသည္။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔သည္ အေဖရင္း၊ အေမရင္း မဟုတ္ပါ။ ေမြးစားအေဖႏွင့္ အေမသာ ျဖစ္ပါသည္။

          ကၽြန္ေတာ့္ေမြးစားအေမက ကရင္မႀကီးျဖစ္သည္။ အေမက ေတာ္ေတာ္ေလး ႏႈတ္ဆိတ္သည္။ ပုသိမ္ခရိုင္၊ ကန္ႀကီးေထာင့္ၿမိဳ႕နယ္ထဲက ယိုးဒယားဒက္ဆိုသည့္ ရြာဇာတိျဖစ္သည္ေလာက္သာ သိရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေမႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အမ်ားႀကီးေတာ့ မသိရပါ။ သူ႔ဘဝ၊ သူ႔ဇာတ္ေၾကာင္း မည္သူ႔မွ် မေျပာစဖူး။ သူ႔အေၾကာင္းကို သူေျပာျပသည္ထက္ သူမ်ားေျပာျပသည္မ်ားကိုသာ ဆက္စပ္ယူ ရျခင္း ျဖစ္သည္။ အေမက ငယ္ငယ္က ေတာ္ေတာ္ေလး ေခ်ာသည္ဟု ဆိုသည္။ အရပ္အေမာင္းကလည္း ရွိ၊ ျပဳျပဳျပင္ျပင္လည္းရွိ၍ ေခတ္သေဘာအရ စန္းပြင့္သည္ဟု ဆိုပါသည္။ အတန္းပညာအရ ေလးတန္းေလာက္သာ တတ္ေသာ္လည္း အဂၤလိပ္စကားကုိ ေကာင္းစြာေျပာဆိုႏိုင္သျဖင့္ လူရာဝင္သည္။ မ်က္ႏွာပြင့္သည္။ ကန္ႀကီးေထာင့္မွ ရန္ကုန္တက္လာၿပီး အလုပ္အကုိင္ရွာသည္။ အလုပ္အကိုင္ရွားပါး သျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ေလးဆင္းဆင္းရဲရဲျဖင့္ ဘဝကိုရုန္းကန္ခဲ့ရသည္ဟု ဆိုသည္။ ရန္ကုန္၌ေနစဥ္မွာပင္ ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း သီေပါမွ မိုင္းတြင္းသူေဌး၏ စကားျပန္အလုပ္ရခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ မိုင္းသူေဌးရန္ကုန္ဆင္းလာတိုင္း သူက စကားျပန္လုပ္ေပးရၿပီး ေနာက္ေတာ့ အေမ့ကုိ သေဘာက်ကာ လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းသည္။ အေမကလည္း လက္ခံ၍ ႏွစ္ဦးသေဘာတူလက္ထပ္ၿပီး ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းကို လိုက္သြားခဲ့သည္။

          ကၽြန္ေတာ္တို႔သိသမွ် အေမ့အေၾကာင္းက ဒါအကုန္ပဲျဖစ္သည္။ သူ႔ပထမေယာက္်ားကို မိုင္းသူေဌး ဟုလည္း ေျပာၾကသည္။ ေက်ာက္သူေဌးဟုလည္း ဆိုၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က ေစာ္ဘြားသားဟုပင္ သာသာထိုးထိုးေျပာၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ေစာေစာကေျပာသလို မိုင္းသူေဌးျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အေမသည္ ခဲအေၾကာင္း နားလည္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က အေမႏွင့္အေဖမွာ ၾကည့္ျမင္တိုင္ရွိ နယူးဘားမားပံုႏိွပ္စက္တြင္ အလုပ္လုပ္ၾကသည္။ နယူးဘားမားတြင္ ခဲစာလံုးစက္ ပါရွိသျဖင့္ ခဲစာလံုးမ်ားကိုထုတ္ရာ စက္မွထြက္လာေသာ ခဲစာလံုးမ်ားတြင္ အနားစမ်ား အပိုပါလာတတ္သည္။ အေဖႏွင့္အေမမွာ ထိုခဲစာလံုးမ်ားကုိ ညီညာေအာင္ တံစဥ္းျဖင့္ တိုက္စားၿပီး ေသြးရသည့္အလုပ္ကိုလုပ္ၾကရသျဖင့္ ခဲဆိပ္အႏၱရာယ္ရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္ထဲ လုိက္သြားလွ်င္ ခဲမ်ားကုိ မကိုင္ရပါ။ ေဝးေဝးမွာ ေနၾကရသည္။ ခဲဆိပ္သင့္မွာ စိုးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

          ကၽြန္ေတာ္တို႔သိတတ္သည္မွစ၍ အေမ့အေၾကာင္း အတိုခ်ဳပ္ေျပာရလွ်င္ အေမက စည္းကမ္းႀကီး သည္။ သူ႔စည္းကမ္းထဲတြင္ မျဖစ္မေနလိုက္နာရသည္မွာ ညအိပ္ခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရပ္ကြက္မွာ ကေလးေတြက ညကိုးနာရီေလာက္အထိ အျပင္မွာေဆာ့ေကာင္းတုန္း၊ ကၽြန္ေတာ္က ညရွစ္နာရီထိုးလွ်င္ အိမ္ထဲေရာက္ရၿပီျဖစ္သည္။ ေရဒီယိုမွ ရွစ္နာရီတီးလံုးေမာင္းသံၾကားမွ အိမ္ထဲဝင္လွ်င္ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းက အဆင္သင့္ေစာင့္ေနၿပီးသားျဖစ္သည္။

          ရပ္ကြက္က အေမ့ကို ခ်စ္လည္းခ်စ္ၾကသလို၊ ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္ၾကသည္။ ငယ္စဥ္က အေတာ္ေလး ဆင္းရဲသျဖင့္ အလုပ္စံုလုပ္ခဲ့ဖူးသည္။ သူနာျပဳလည္း လုပ္ခဲ့ဖူးသည္။ တယ္လီဖုန္း ေအာ္ပေရတာလည္း လုပ္ခဲ့ဖူးသည္။ ေမတၱာစိတ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚမွသာမဟုတ္ လူတိုင္းအေပၚမွာ ႀကီးသည္။ အရပ္ထဲမွာ ကေးကအစ လူႀကီးအဆံုး တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ေနထိုင္မေကာင္းလွ်င္ သူက ေရွးဦးသူနာျပဳသည္။ လူေတြအေပၚတင္မဟုတ္၊ တိရစာၦန္မ်ားေပၚတြင္လည္း ၾကင္နာသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရပ္ထဲရွိ ေခြးမ်ားကုိ ေန႔စဥ္ ထမင္းႏွင့္ဟင္း နယ္ဖတ္ေကၽြးသည္။ နယ္ဖတ္ရံုမဟုတ္၊ အေပါ့အငန္ပါ သူ႔ပါးစပ္ထဲထည့္ၿပီး ျမည္းလိုက္ေသးသည္။ ထမင္းဟင္းေတြက လမ္းထဲရွိ အိမ္ေတြမွ အၾကြင္းအက်န္မ်ား ျဖစ္သည္။

          အေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမြးစားျဖစ္ေသာအေၾကာင္းက စေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေမ့အေၾကာင္းကို ေရးေရးေလး သိခြင့္ရွိလာသည္။ အေမက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကုိ ေမြးစားျဖစ္မည့္အခ်ိန္တြင္ ေတာင္ႀကီးရွိ စပ္စံထြန္းေဆးရံုသို႔ လာတက္သည္။ သူ႔အေနျဖင့္ သားအိမ္မေကာင္း၍ က်န္းမာေရးအတြက္ သားအိမ္ ထုတ္ရန္ လာျခင္းျဖစ္သည္။  ထိုအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကုိကို ေမြးထုတ္မည့္ အေမေဒၚျမသီ ကလည္း ေဆးရံုေပၚတြင္ ကေလးေမြးရန္ ေရာက္ေနသည္။ ထိုနည္းတူ ကိုတင္ထြန္းကို ေမြးစားမည့္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးကလည္း ေန႔ေစ့လေစ့ျဖင့္ သားဦးကေလးေမြးရန္ ေဆးရံုေပၚေရာက္ေနသည္။ သူတို႔ သံုးေယာက္မွာ တစ္ေဆာင္တည္း၊ ၿပီးေတာ့ ခုတင္ခ်င္း ကပ္လ်က္၊ သံုးခုတင္ဆက္တိုက္ ျဖစ္သည္။

          ဤတြင္ အေမေဒၚျမသီအေၾကာင္း အနည္းငယ္ေျပာရန္ လိုပါလိမ့္မည္။

(မှတ်ချက်။        ။ ဤစာများအားလုံးကို (Myanmar Heritage) စာအုပ်တိုက်မှ (၂၀၁၄၊ ဇွန်လ) တွင် ပထမအကြိမ်ထုတ်ဝေသည့် စာရေးသူ မြင့်သူ၏ မမျှော်လင့်သောခရီးရှည် စာအုပ်မှ လေးစားစွာဖြင့် စာစီကူးယူဖော်ပြပါသည်။)

လေးစားစွာဖြင့်

ထူးအောင်ဝင့်

https://web.facebook.com/authorhtooaungwint

(၃၀.၁၀.၂၀၁၇ နံနက် ၉း၂၃ မိနစ်)