လောကကို ပြောင်းလဲစေသည့် နီတိများ(၃)

ေလာကကိုေျပာင္းလဲေစသည့္ နီတိမ်ား(၃)

နာၾကားျခင္း၊ မွတ္သားျခင္းေၾကာင့္ သုတႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊

သုတပညာျဖင့္ ႀကီးပြားတိုးတက္ႏိုင္၏၊

သုတပညာျဖင့္ အနက္အဓိပၸါယ္ကို သိႏိုင္၏၊

သိထားေသာ အနက္အဓိပၸါယ္သည္ ခ်မ္းသာကိုေဆာင္တတ္၏။           ။

 

            ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ သတၱဝါအားလံုးတို႔၏ အက်ိဳးအတြက္ မဂၤလသုတ္ေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ အလံုးစံုေသာ မေကာင္းမႈကို ပယ္ေဖ်ာက္တတ္ျခင္းေၾကာင့္ မဂၤလာဟု ေခၚသည္။ ေလာကီ၊ ေလာကုတ္ အၾကားအျမင္မ်ားျခင္းသည္ မဂၤလာတစ္ပါးပင္ျဖစ္သည္ဟု ဘုရားရွင္က မဂၤလာတရားေတာ္တြင္ အတိအက် ေဟာေတာ္မူထားသည္။

            မဂၤလာတရားသည္ ႀကီးပြားျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္သည္။ အၾကားအျမင္မ်ားျခင္း၊ ၾကားျမင္ သုတရွိျခင္းသည္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာျခင္း၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ၾကားျမင္သုတရွိျခင္းေၾကာင့္ ကမၻာေက်ာ္သြားသည့္၊ ရာဇဝင္တြင္ စာတင္ခဲ့ရသည့္ ပုဂၢိဳလ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ႏိုင္ငံအသီးသီးမွာ ရွိသည္။

                  ေက်ာင္းသားဘဝ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ရာတြင္ အမွတ္တမဲ့ မေနတတ္သည့္ လူငယ္ေလးတစ္ဦးက ေတာေတာင္၊ ေရေျမ၊ ရာသီဥတုတို႔ကို ေလ့လာမွတ္သားသည္။ ထိုသို႔ေလ့လာမွတ္သားမိခဲ့သည့္ အႀကိဳးဆက္ေၾကာင့္ လူငယ္ေလးအရြယ္ေရာက္လာေသာအခါ သာမန္စစ္သားေလး အျဖစ္မွ တိုက္တိုင္းေအာင္သည့္ စစ္ဘုရင္ဧကရာဇ္သို႔တိုင္ ေရာက္ခဲ့ရသည္။ ထိုသူသည္ကား ျပင္သစ္ဧကရာဇ္ နပိုလီယံပင္ျဖစ္သည္။

            ရွိတ္စပီးယားဟာ သူရွိတ္စပီးယား ျဖစ္လာမယ္လို႔မသိဘဲ အလုပ္လုပ္ခဲ့တာပါ ဟူေသာ ဆိုရိုးတစ္ခုကို ဖတ္မွတ္ခဲ့ရဘူးပါသည္။ သူသည္လည္း ျပင္သစ္ဧကရာဇ္ႀကီးျဖစ္လာလိမ့္မည္ဟူ၍ မရည္ရြယ္ခဲ့ဘဲ ေလ့လာမွတ္သားခဲ့ျခင္းျဖစ္မည္ဟု ယူဆရသည္။ သူ႔ေခတ္၊ သူ႔အခါ၌ သူ႔ထက္ ရဲဝင့္ႀကံ့ခိုင္ သူ၊ စစ္ပရိယာယ္ၾကြယ္ဝသူ၊ လက္ရံုးရည္ ႏွလံုးရည္ျပည့္ဝသူ၊ ဗဟုသုတၾကြယ္ဝသူမ်ားလည္း ရွိေနခဲ့ၾက မည္သာျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူကဲ့သို႔ အသိအျမင္၊ ဗဟုသုတစြမ္းရည္ကို လက္ေတြ႕အသံုးမခ်ႏိုင္ခဲ့ၾက၍ အားလံုး၏အထက္တြင္သူက ေခါင္းတစ္လံုးျမင့္ကာ ရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႀကီးပြားတိုးတက္ လိုသူတိုင္းသည္ အၾကားအျမင္၊ ဗဟုသုတ ျပည့္စံုၾကြယ္ဝရမည္။ ထို႔အျပင္ ကိုယ္သိထားသည့္ ဗဟုသုတ၊ တတ္ထားသည့္ အတတ္ပညာတို႔ကို အေရးအခြင့္ႀကံဳသည္ႏွင့္ လက္ေတြ႕ဘဝတြင္ ေပါင္းစပ္အသံုးခ်ႏိုင္မွ သာ ႀကီးပြားတိုးတက္ျခင္း၊ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝျခင္း တို႔ကို ရရွိခံစားႏိုင္မွာျဖစ္သည္။

            ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္လည္း ရွိခဲ့ဖူးသည္။ မိတၳီလာနယ္၊ ဝန္ဇင္းရြာတြင္ ေတာင္သူယာလုပ္သည့္ မင္းရာဇာဟူသည့္ အသည္သား တစ္ေယာက္ရွိသည္။ စာတိုငညိဳဟု နာမည္ေျပာင္တြင္သည့္တိုင္ေအာင္ ယာထြန္နားသည့္ ခဏတစ္ျဖဳတ္အခ်ိန္ေလးမွာပင္ ေပ၊ ပုရပိုက္မ်ားကို ေလ့လာကာ၊ မွတ္သားကာျဖင့္ ဗဟုသုတရွာမွီးခဲ့သူျဖစ္သည္။ အေရးအခြင့္ႀကံဳႀကိဳက္ေသာအခါ၌ ေလ့လာမွတ္သားခဲ့သည့္ သူ၏ ပညာ၊ ဗဟုသုတတို႔ကို ေဖာ္ထုတ္အသံုးခ်ႏိုင္ခဲ့သည္။ တီးမွျမည္ေသာ စည္ႀကီးပမာ ပညာရွိပီပီက်င့္သံုးႏိုင္ ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ မင္းတိုင္ပင္အမတ္ႀကီးအျဖစ္ႏွင့္ မင္းသံုးဆက္တိုင္ အမႈထမ္းရြက္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ရာဇဝင္တြင္ စာတင္ခံခဲ့ရသည့္ ဝန္ဇင္းမင္းရာဇာဆိုုသည့္ မင္းတိုင္ပင္အမတ္ႀကီးသည္ သာမန္ အသည္သားေလးဘဝမွ တက္လွမ္းလာသူသာျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၾကားျမင္သုတမ်ားေျမာင္ျခင္းသည္ ႀကီးပြားတိုးတက္လိုသူ တို႔အတြက္ အေရးႀကီးဆံုးေသာ မရွိမျဖစ္ အရည္အခ်င္းတစ္ရပ္ျဖစ္သည္။

    ေပ၊ ပရပိုက္ေခတ္မွ ယေန႔ အိုင္တီေခတ္အထိ ေလ့လာစရာ ဗဟုသုတေတြက   ေလ့လာလိုသူတို႔အတြက္ မ်ားျပားလြန္းလွသည္။ အင္တာနက္မွေန၍ သိလိုသည့္ အေၾကာင္းအရာ၊ အခ်က္အလက္တို႔ကို ခဏခ်င္းသိႏိုင္သည္က ယေန႔ေခတ္၏ အားသာခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ ဝမ္းနည္းစရာ ေကာင္းသည္က နည္းပညာကို အသံုးခ်တတ္သည္မွာ လူနည္းစုျဖစ္ၿပီး နည္းပညာ၏ အသံုးခ်ျခင္းကို ခံေနရသည္က လူမ်ားစုျဖစ္ေနျခင္းပင္။ Cyber Cafe တစ္ခုထဲသို႔ သြား၍ၾကည့္လိုက္ပါ။ ယုန္ေလးေရ၊ ေၾကာင္ေလးေရႏွင့္ နည္းပညာကို ေဖ်ာ္ေျဖေရးအဆင့္မွာထားကာ Chatting ထိုင္ေနၾကသည္က လူမ်ားစုျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရေပလိမ့္မည္။

            သဘာဝတရားက လူတိုင္းအတြက္ေပးထားေသာအခ်ိန္သည္ အညီအမွ်သာျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ကို အက်ိဳးရွိေအာင္ အသံုးခ်ႏိုင္သူမ်ားအတြက္မူ အခ်ိန္သည္ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ္လည္း အခ်ိန္ကို ျဖဳန္းတီး ေနသူမ်ား၊ အခ်ိန္၏တိုက္စားမႈကို ခံေနရသူမ်ားအတြက္မူ အခ်ိန္သည္ တန္ဖိုးမဲ့ေလေတာ့သည္။

            ရခဲလွသည့္ လူ႔ဘဝတြင္ ေလာကေကာင္းႀကိဳး သယ္ပိုးေဆာင္ရြက္လိုသည့္ အဖိုးအနမတဂၢ ထိုက္တန္ေသာ လူမြန္လူေကာင္းေလးမ်ားသည္ ၾကားျမင္သုတမ်ားေအာင္ လံု႔လျပဳသင့္သည္။ ၾကားျမင္ သုတမွ ပညာျဖစ္လာကာ အတၱ၊ ပရ မွ်တစြာျဖင့္ မိမိအက်ိဳး၊ တိုင္းျပည္အက်ိဳးကို ပညာစြမ္းျဖင့္ ႀကီးျမတ္ တိုးတက္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ 

ေလးစားစြာျဖင့္
ထူးေအာင္ဝင့္
https://web.facebook.com/authorhtooaungwint

٭٭٭٭٭                                                   ٭٭٭٭٭                                                   ٭٭٭٭٭

စာကိုး=ဆယ္ေစာင္တြဲသင္တန္း ျမန္မာျပန္က်မ္း(၁၉၈၉) [ ဦးပညာသာမိ(မာဂဓီ-သာစည္)]

          ဦးကုလား=မဟာရာဇဝင္ႀကီး(ပထမအုပ္)  စာမ်က္ႏွာ ၂၈၁။ စာပိုဒ္ ၄၂၄။