လောကကို ပြောင်းလဲစေသည့် နီတိများ(၄)

ေလာကကိုေျပာင္းလဲေစသည့္နီတိမ်ား(၄)

               ပညာရိွသည္ သူတစ္ပါးကမေမးေသာ္ ေျပာရိုးမရွိ

               (တီးမွျမည္ေသာ စည္ႀကီးႏွင့္တူ၏)၊

               သူတစ္ပါးက ေမးလာေသာ္ သဲသဲမဲမဲရြာခ်ေသာ မိုးႀကီးႏွင့္တူ၏၊

              (ေျပာသင့္သမွ် တစ္လံုးမက်န္ ေျပာတတ္၏)

              သူမိုက္သည္ သူတစ္ပါးက ေမးသည္ျဖစ္ေစ၊ မေမးသည္ျဖစ္ေစ မ်ားစြာေျပာေဟာတတ္၏။      ။

 

            ကၽြန္္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕သည္ စာေပႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္ အစဥ္အလာရွိ၏။ အစဥ္အလာႀကီး၏။ စာေရးဆရာေပါင္းမ်ားစြာထြက္၏။ စာေပႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္ ေရခံ၊ ေျမခံေကာင္း၏။ ေလာကုတတၱရာ စာေပတြင္ က်မ္းေပါင္းမ်ားစြာျပဳစုခဲ့သည့္ လယ္တီဆရာေတာ္ႏွင့္ ဆရာေတာ္၏တပည့္ ေသကၡ်ေတာင္ ဆရာေတာ္ ဦးတိေလာကတို႔မွာ မံုရြာနယ္ထြက္ ကမၻာေက်ာ္ပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။

     လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရား ေရးသားခဲ့သည့္ က်မ္းစာမ်ားထဲမွအခ်ိဳ႕ကို ေက်ာက္စာအျဖစ္ ထြင္းထုထားခဲ့ရာ လယ္တီေက်ာက္စာတိုက္သည္ မံုရြာေရာက္လွ်င္ သြားေရာက္ေလ့လာသင့္သည့္ အထင္ကရေနရာမ်ားထဲမွ တစ္ခုအပါအဝင္ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ အႀကိမ္ႀကိမ္ရိုက္ႏွိပ္ထုတ္ေဝခဲ့ရသည့္ ညီေတာ္အာနႏၵာ၏ တစ္သက္တာမွတ္တမ္း စာအုပ္ကို ေရးသားျပဳစုခဲ့သည့္  ဝဏၰသီရိသည္လည္း မံုရြာနယ္ထြက္ ဆရာေတာ္တစ္ပါးပင္ျဖစ္ သည္။

            ေလာကီစာေပဘက္တြင္လည္း လယ္တီပ႑ိတဦးေမာင္ႀကီးမွသည္ မံုေရြးမွ ေဝဖန္ေရးဆရာႀကီး ကိုေလးျမတ္၊ ဆရာတာ၊ ဆရာၿခိမ့္သဲတို႔ အထိျဖစ္သည္။ မံုရြာနယ္ဘက္မွ ထြက္သည့္ အသစ္အသစ္ေသာ စာေရးဆရာငယ္မ်ားကိုလည္း မဂၢဇင္းစာမ်က္ႏွာအသီးသီးမွာ ေတြ႕ျမင္ေနရဆဲ ျဖစ္သည္။ အိမ္တိုင္း၏ စာအုပ္စင္တြင္ ေနရာယူထားတတ္သည့္ ကုန္းေဘာင္ရွာပံုေတာ္ စာအုပ္ကိုေရးသည့္ အိုးေဝဦးညိဳျမသည္ လည္းေကာင္း၊ အေရွ႕ကေနဝန္း ထြက္သည့္ပမာ စာအုပ္ကိုေရးသည့္ ဆရာသိန္းေဖျမင့္သည္လည္းေကာင္း မံုရြာနယ္ထြက္ ႏိုင္ငံေက်ာ္ႏိုင္ငံေရးစာေရးဆရာမ်ား ျဖစ္သည္။  ထို႔ေၾကာင့္ နယ္ပယ္အသီးသီးမွာ ထင္ရွား   ေက်ာ္ၾကားသည့္ စာေပသမားမ်ားစြာထြက္သည့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕ကို အစဥ္အလာႀကီးသည္ဟု ဆိုရျခင္း   ျဖစ္သည္။

            စာအုပ္အေရာင္းဆုိင္မ်ားကလည္း ေပါမ်ားလွသည္။ ကဗ်ာဆရာမင္းေဆြႏွစ္၏ ခ်င္းတြင္းအိမ္ စာေပ၊ ေအာင္မဂၤလာစာေပ၊ အျမင္သစ္စာေပ၊ အဓိပတိစာေပ စသျဖင့္ရွိသည္။ ထိုစာအုပ္ဆိုင္ႀကီးမ်ား အျပင္ ဆိုင္အလတ္ေလးမ်ားလည္းရွိေသးသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ဆိုင္ခြဲမ်ားလည္း ဖြင့္ထားၾကသည္။ စာၾကည့္တိုက္လည္းမ်ားစြာရွိသည္။ ေရႊစည္းခံုစာၾကည့္တိုက္ႏွင့္ အာရုဏ္ဦးစာၾကည့္တုိက္မွာ စာစံုသည့္ စာၾကည့္တိုက္ ႀကီးမ်ားအျဖစ္ ထင္ရွားသည္။ စာအုပ္အငွါးဆိုင္ေလးမ်ားကလည္း ရပ္ကြက္တိုင္းမွာ ရွိေနၾကဆဲျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕သည္ စာခ်စ္သူေပါမ်ားသည့္ ဂုဏ္ယူစရာ   ေကာင္းေသာ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕သာျဖစ္သည္။ ဒီၿမိဳ႕ေလးတြင္ စာခ်စ္သူမ်ားႏွင့္အတူ စာေပကိုခုတံုးလုပ္ၿပီး အသံုးခ်ေနသည့္ စာေၾကာင္မ်ား၊ စာၾကြားမ်ား၊ စာေမာင္းကြဲမ်ား၊ စာလြယ္အိတ္မ်ား စသျဖင့္ ဆြမ္းဆန္ထဲ ၾကြက္ေခ်းေရာေနသည့္ လူနည္းစုလည္းရွိေသးသည္။

            စကားေျပာလွ်င္ စာအုပ္ထဲက အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ၾကက္တူေရြးရြတ္သလို ရြတ္ျပတတ္သည့္ စာေၾကာင္မ်ားထက္ ဟိုစာအုပ္လည္း ဖတ္ၿပီးၿပီ၊ ဒီစာအုပ္လည္း ဖတ္ၿပီးၿပီ၊ ဟိုစာအုပ္က ဘယ္လို၊ ဒီစာအုပ္က ဘယ္ပံုျဖင့္ စာစံုဖတ္ေၾကာင္း ၾကြားဝါတတ္သည့္ စာၾကြားမ်ားက ပိုဆိုးသည္။ ၄င္းတို႔ထက္ ဆိုးသည္က စာေမာင္းကြဲမ်ားျဖစ္သည္။ သူသိ၊ သူတတ္ေၾကာင္းကုိ ေရာက္ေလရာတြင္ ေမးသူမရွိေသာ္ လည္း ေမာင္းကြဲႀကီးျမည္သလို ထထျမည္တတ္သည့္ စာေမာင္းကြဲႀကီးမ်ားေၾကာင့္ အနီးရွိပုဂၢိဳလ္မ်ား ထေျပးရသည္ကိုလည္း မၾကာခဏႀကံဳရဖူးသည္။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ ေဘးထိုင္ဘုေျပာေနၾကသည့္ စာလြယ္အိတ္ႀကီးမ်ားျဖစ္သည္။ ၄င္းတို႔တတ္သိထားသည့္ အသိပညာဗဟုသုတတို႔ေၾကာင့္ သူတစ္ပါး အေနာက္မွလည္း မလိုက္လိုၾက၊ ေရွ႕မွလည္းဦးေဆာင္မသြားခ်င္ လြယ္အိတ္ႀကီးအျဖစ္ျဖင့္ သူတစ္ပါးအမွား ကို ေဘးထိုင္ရံႈ႕ခ်ေနၾကသည့္ သူမ်ားျဖစ္သည္။

            စာဖတ္ရျခင္း၏ တကယ့္ရည္ရြယ္ခ်က္အစစ္အမွန္ကို သူတို႔တေတြ ေမ့ေနခဲ့ၾကသည္။ ၾကားျမင္သုတမ်ားဖို႔၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ႏွလံုးသား ေတြ အင္အားျပည့္ဝေနေစဖို႔အတြက္ ျဖစ္သည္။ သို႔မွသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ဘဝေတြကို ျမႇင့္တင္ႏိုင္မည္။ ဆက္စပ္ရာပတ္ဝန္းက်င္၏ ေကာင္းက်ိဳးကိုလည္း ေဆာင္ရြက္ ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ စာၿပီးရင္းစာ၊ စာမွ စာျဖစ္ေနသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို အေႏွာင့္အယွက္ မျပဳေသာ္လည္း ကိုယ္လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိသည့္အရာကို မလုပ္ေဆာင္ေသာအခါ ေဒသသည္ ဖြံ႕ၿဖိဳးသင့္ သေလာက္ မဖြံ႕ၿဖိဳး၊ ႏိုင္ငံသည္ တိုးတက္သင့္သေလာက္ မတိုးတက္ျဖစ္ကာ နစ္နာရသည္။ ဖေယာင္းတိုင္ အနားတြင္ ကြက္၍ေမွာင္တတ္သလို ထိုပုဂၢိဳလ္၏ ဥာဏ္အျမင္တြင္ အနည္းငယ္ေမွာင္ရိပ္က်ေနတတ္သည္။

            လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆို၊ ေရးသား၊ လုပ္ကိုင္ခြင့္ အခြင့္အေရးေတြ တပံုတပင္ရေနသည့္ ယေန႔လို ကာလမ်ိဳးတြင္ ကိုယ္လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိသည့္ အရာဟူသမွ်ကို အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္ မိမိ ေကာင္းက်ိဳး၊ တုိင္းျပည္ေကာင္းက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္သင့္ေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စာရႈသူအေပါင္း၊ စာခ်စ္သူ အေပါင္းသည္ ေမြ႕ေလ်ာ္ရာ စာေပကမၻာထဲတြင္သာ ဝဲလွည့္မေနဘဲ မိမိတို႔တတ္သိထားသည့္ ပညာ ဗဟုသုတတို႔ကို လက္ေတြ႕လူမႈဘဝတြင္ အသံုးခ်သင့္ေနၿပီျဖစ္သည္။ သို႔မွသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေဒသသည္ လည္းေကာင္း၊ တိုင္းျပည္သည္လည္းေကာင္း အခ်ိန္တို အတြင္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာမည္ ျဖစ္ေပေတာ့ သည္။

ေလးစားစြာျဖင့္
ထူးေအာင္ဝင့္
https://web.facebook.com/authorhtooaungwint

٭٭٭٭٭                                                   ٭٭٭٭٭                                                   ٭٭٭٭٭

စာကိုး=ဆယ္ေစာင္တြဲသင္တန္း ျမန္မာျပန္က်မ္း(၁၉၈၉)[ဦးပညာသာမိ(မာဂဓီ-သာစည္)]

လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး=စစ္ကိုင္းတုိင္း၊ ဒီပဲယင္းၿမိဳ႕နယ္၊ စိုင္ျပင္ႀကီးေက်းရြာ။

ေသကၡ်ေတာင္ဆရာေတာ္ ဦးတိေလာက=စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ ပုလဲၿမိဳ႕နယ္၊ ေခၚသႏၱီေက်းရြာ။

လယ္တီပ႑ိတ ဦးေမာင္ႀကီး=စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ မံုရြာၿမိဳ႕နယ္၊ ေညာင္ျဖဴပင္ရြာ။

ညိဳျမ=စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ ေခ်ာင္းဦးၿမိဳ႕နယ္၊ အျမင့္ၿမိဳ႕၊ ေသာတပန္ရြာ။

သိန္းေဖျမင့္=စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ ဘုတလင္ၿမိဳ႕နယ္။

ဝဏၰသီရိ=စစ္ကိုင္းတုိင္း၊ မံုရြာၿမိဳ႕နယ္၊ ၾကာပိုင္ရြာ၊ က်ီတြင္းရပ္။