ေျပာင္းလဲၾကရေအာင္

 ေျပာင္းလဲၾကရေအာင္

        ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသားမ်ားအားလံုးနီးပါးသည္ အေျပာင္းအလဲကုိ ႏွစ္ၿခိဳက္သေဘာက်သူမ်ား ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ပိုမိုသက္သာေအာင္၊ ပိုမိုလြယ္ကူေအာင္၊ ပိုမိုတိုးတက္ေအာင္ စဥ္းစားေတြးေခၚ တီထြင္ရင္း ေက်ာက္ေခတ္မွသည္ ယေန႔ အိုင္တီေခတ္အထိ တိုးတက္ထြန္းကားလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

          မိမိလူမ်ိဳး၊ မိမိႏိုင္ငံကိုခ်စ္စိတ္ျဖင့္ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလိုသူခ်ည္းျဖစ္သည္။ မၿငိမ္းခ်မ္းသည့္ႏိုင္ငံက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုခ်င္သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းသည့္ႏိုင္ငံက တိုးတက္မႈကို လိုလားသည္။ တိုးတက္သည့္ ႏိုင္ငံက ပိုမိုတိုးတက္လိုသည္။ ပိုမိုတိုးတက္ေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္မည့္ ေခါင္းေဆာင္ကို ေမွ်ာ္လင့္သည္။ အေျပာင္းအလဲ ကုိ လိုလားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ (Barack Obama)ဘားရက္အိုဘားမားသည္ အားလံုးကုိ ေျပာင္းပစ္မယ္ ဆိုေသာ ေၾကြးေၾကာ္သံျဖင့္ (၄၄)ေယာက္ေျမာက္ အေမရိကန္သမၼတေနရာကို တက္လွမ္း သြားႏိုင္ခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံတြင္လည္း ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ၿပီ ဆိုေသာ စကားသံတို႔ က်ယ္ေလာင္ခဲ့ ဖူးသည္။

          ယခုအခ်ိန္တြင္ လူထုအားႏွင့္အတူ ျပည္သူတို႔ လိုလားေတာင့္တေနသည့္ ေခါင္းေဆာင္တို႔ ဦးေဆာင္ေနရခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ျပည္သူတို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာပါသလား။ ရာႏႈန္းျပည့္ မေအာင္ျမင္ေသး ဆိုသည္ကေတာ့ ေသခ်ာသည္။ တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ အားမလို အားမရျဖစ္ကာ လက္သန္းကို ျဖတ္ပစ္ခ်င္တယ္ဆိုေသာ စကားသံတို႔ ထြက္လာၾကသည္။ မိမိတို႔ႏွစ္သက္သည့္၊ မိိမိတို႔ေထာက္ခံသည့္ ေခါင္းေဆာင္ကို စိတ္ႀကိဳက္ေရြးခ်ယ္ကာ မဲေပးခြင့္ရၾကသည့္ကာလတြင္ မွင္စြန္းေန သည့္ လက္သန္းကို ေထာင္ကာ ဂုဏ္ယူခဲ့ၾကသူမ်ားမွာလည္း ထိုသူတို႔ပင္ျဖစ္သည္။ လက္သန္း မွင္စြန္းၿပီး သည္ႏွင့္ တာဝန္ေက်ၿပီ ထင္ေနၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။

          ႏိုင္ငံတစ္ခု ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ရန္အတြက္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းရွိဖို႔ လိုအပ္သည္မွာ မွန္သည္။ သို႔ေသာ္ ေခါင္းေဆာင္အေပၚတြင္ ရာႏႈန္းျပည့္ တည္မွီမေနဆိုသည္ကိုေတာ့ သူတို႔တေတြ ေမ့ေနၾကသည္။ (Respect & Responsibility) ဆိုေသာ စကားကုိ ေမ့ေနၾကသည္မွာလည္း ေသခ်ာသည္။

          ကၽြန္ေတာ္တို႔လူမ်ိဳး၏ အားနည္းခ်က္မွာ ေခါင္းေဆာင္ကို အားကိုးလြန္းျခင္း၊ ၾကည္ညိဳလြန္းျခင္း ျဖစ္သည္။ ဟိုးအတိတ္မွသည္ ယေန႔ေခတ္အထိတိုင္ ျဖစ္သည္။ သမိုင္းစာအုပ္ကို လွန္ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ စစ္သူႀကီးက်သည္ႏွင့္ ရံႈးနိမ့္သြားရသည့္ စစ္ပြဲေတြအေၾကာင္း ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုစစ္သူႀကီး လက္ေအာက္တြင္ အမိန္႔ကိုနာခံေသာ၊ ေခါင္းေဆာင္ညႊန္ၾကားသည့္အတိုင္း ရဲဝ့ံတက္ၾကြစြာ လုပ္ေဆာင္မည့္ ငယ္သားမ်ားခ်ည္း ျဖစ္သည္။

          ယေန႔ေခတ္တြင္ ထိုသို႔ မဟုတ္ၾကေတာ့။ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ေသာ ႏိုင္ငံျဖစ္ေစေရးအတြက္ အႀကီးအကဲမ်ားမွ အမိႈက္ေကာက္ျပသည့္အခါ တစ္ႏိုင္ငံလံုးနီးပါး အမိႈက္ေကာက္ျပၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ရက္ပိုင္းမွ်သာ ျဖစ္သည္။ အမိႈက္ကုိ စနစ္တက် စြန္႔ပစ္ရမည္၊ သိမ္းယူရမည္ဟူေသာ အသိအဆင့္သို႔ တိုးတက္မလာေသာေၾကာင့္ လေပါင္းမ်ားစြာ ပိတ္ဆို႔ေနသည့္ ေရေျမာင္းမ်ား၊ အမိႈက္မ်ား စုပံုေန သည့္ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားမ်ားကို ရွင္းလင္းေပးၿပီး ေလးပတ္မွ်မၾကာမီတြင္ အမိႈက္မ်ားပံုၿမဲ၊ ေရေျမာင္းမ်ား ပိတ္ဆဲျဖစ္လာသည္။

          အေျပာင္းအလဲကို လိုလားေသာ လူမ်ားသည္ ကိုယ္တိုင္ေျပာင္းလဲရန္ အတြက္ မ့ေနၾကသည္။ ေခါင္းေဆာင္ကိုသာ ေျပာင္းလဲလိုၾကသည္။ ကိုယ္တိုင္ေျပာင္းလဲရန္အတြက္ စိတ္မွ်ပင္ မကူးမိၾကေခ်။ ေသြးေႏြးလြယ္၊ ေသြးဆူလြယ္သေလာက္ ေသြးေအးလြယ္၊ ေသြးျဖဴလြယ္သူမ်ား ျဖစ္ေနၾကသည္။ အေျပာင္းအလဲကို လိုလားသေလာက္ မေျပာင္းလဲေသာ အေျခအေနႏွင့္ ဒုံရင္းအတိုင္း ႀကံဳေနၾကရ သူမ်ား ျဖစ္သည္။

          အေတြးအေခၚေဟာင္း၊ လုပ္နည္းအေဟာင္းေတြကုိ ေျပာင္းလဲသင့္ၿပီျဖစ္သည္။ အေတြးအေခၚ ေျပာင္းသည္ႏွင့္ ဘဝသည္လည္း ေျပာင္းလဲရန္ အသင့္ျဖစ္ေနသည္။ ဘဝအေျချမင့္ ေျပာင္းလဲရန္အတြက္မူ ေျပာင္းလဲသြားသည့္ အေတြးအေခၚ၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းအသစ္ အတိုင္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ရန္သာ လိုပါေတာ့သည္။ အခ်ိန္ကာလ အတိုင္းအတာသာ ကြာမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေအာင္ျမင္မည္က မုခ်ျဖစ္သည္။

          ဝန္းက်င္ကို သတိထားၾကည့္မည္ဆိုပါက အေတြးအေခၚေျပာင္းေနၾကသူမ်ား၊ အျမင္ေျပာင္း ေနၾကသူမ်ား အေျပာအဆိုအမူအရာတြင္ အရင္ႏွင့္မတူ ေျပာင္းလဲေနၾကသည္ ကုိ ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။ လုပ္ငန္းခြင္အတြင္းတြင္ ရလဒ္တို႔ ေျပာင္းလာသည္ကုိလည္း ေတြ႕ရေပလိမ့္မည္။

          အေျပာင္းအလဲကို လိုလားသူ အေကာင္းျမင္သမားမ်ားက အမွားတစ္ခုႀကံဳသည္ႏွင့္ ကုိယ့္ေၾကာင့္ ဟုဆိုကာ တာဝန္ယူစိတ္အျပည့္ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္သည္။ အခက္အခဲကုိ ေနာက္တစ္ဆင့္တက္ရန္ အတြက္ ေလွကားဟု ယူဆကာ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းသည္။

          တရားေသဆုပ္ကိုင္လိုသူတို႔ကမူ အမွားႀကံဳသည္ႏွင့္ သူ႔ေၾကာင့္ဟုဆို ကာ ေနာက္တြန္႔သည္။ ေရွာင္ေျပးသည္။ အတိတ္က ေရႊထီးေဆာင္းခ့ဲရသည့္အေျခအေနကို တမ္းတသည္။ လက္ရွိဘဝႏွင့္ ယွဥ္ကာ ညည္းတြားသည္။

          ဦးမေဆာင္ႏိုင္သူ၊ ေနာက္လိုက္မလုပ္လိုသူတို႔ကလည္း တစ္ခ်ိန္က မွားယြင္းခဲ့သည့္ အျဖစ္တို႔ကုိ သမုိင္းစာမ်က္ႏွာလွန္ကာ မည္သူ႔ေၾကာင့္၊ မည္ဝါ့ေၾကာင့္ အမည္တပ္ကာ ေခ်းေျခာက္ေရႏူးသလို ယေန႔ထိ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကုိင္ေနၾကဆဲျဖစ္သည္။ ထိုသူတို႔မွာ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာသစ္ကုိ ယေန႔ထိတိုင္ မလွန္ႏိုင္ၾကေသးသလို ေနာင္တြင္လည္း စာမ်က္ႏွာသစ္ ေရးႏိုင္ရန္အတြက္လည္း မေသခ်ာ လွေခ်။ ေဘးထိုင္ဘုေျပာေနသည့္ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ လုပ္ရပ္ကို ေျပာင္းလဲပစ္ရန္ လိုအပ္သည္ မဟုတ္လား။

          ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဖ်က္ဆီးခံထားရသည့္ စိတ္ဓာတ္ေတြမို႔ ဟူေသာ ေျပာသံကို ၾကားခဲ့ရဖူး သည္။ ထိုစိတ္ဓာတ္ေတြကို မျပင္ဆင္ၾကေတာ့ဘူး လား၊ ေျပာင္းလဲမရေတာ့ဘူးလား ဟု ေမးခ်င္ပါ သည္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ၍ မရႏိုင္ေတာ့ဟု ဆိုပါလွ်င္ ဝမ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းသည့္ အမွန္တရာတစ္ခု ကို ေျပာျပခ်င္ပါသည္။ ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္သည့္တိုင္ မေျပာင္းလဲႏိုင္သည့္ သူေတြသည္ ၎တို႔ေသသြား သည့္တိုင္ လိုခ်င္သည့္ ေျပာင္းလဲျခင္းအက်ိဳးတရားကုိ မခံစားရႏုိင္ဆိုေသာ အမွန္တရားျဖစ္သည္။

          ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ၿပီ၊ ေျပာင္းလဲခ်င္ပါသည္ဟု သံကုန္ေအာ္ဟစ္ေနမည့္အစား မိမိတို႔၏ စိတ္ဓာတ္အေဟာင္း၊ အေတြးအေခၚအေဟာင္း၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းအေဟာင္းတို႔ကိုသာ ေျပာင္းလဲလိုက္ၾက ရေအာင္ဟု တိုက္တြန္းခ်င္ပါသည္။

          သို႔မွသာ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္သည့္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္အျဖစ္ ကမၻာ့အလည္တြင္ ဝင့္ၾကြားႏိုင္ မည္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

                                                                                        ေလးစားစြာျဖင့္

                                                                                                             ထူးေအာင္ဝင့္

***                                                     ***                                                     ***

(၂၃.၂.၂၀၁၇) ေန႔လည္ (၁း၅ဝ)မိနစ္ၿပီး